Kończąc kolejny rok- zatrzymajmy się dzisiaj (nie)wyjątkowo nad wdzięcznością. Wiele razy w przeciągu roku nawiązywałam do niej i mam wrażenie, że starałam się nią żyć
Jedna z kilku książek, która trafiła do mnie w „swoim czasie”. Koniec roku jest dla mnie mocno czuły- również jeśli chodzi o swoje odczucia, emocje,
Masz wrażenie, że jeszcze nigdy nie byłaś AŻ TAK przytłoczona życiem, obowiązkami, pracą, codziennością? Wręcz przerażające jest, że z przeprowadzonego badania People at work wynika, że co czwarty
„Naszą najważniejszą relacją, jest związek z samym sobą. „ Iwona Majewska- Opiełka
Szczęśliwa jak dziecko. Przyznam, ten dzisiejszy wpis będzie zdecydowanie sprzeczny ze mną. Dlaczego ? Dlatego, że będę pisać o tym, aby żyć spokojnie.
Są takie momenty w roku, na które czekam wyjątkowo. Są takie momenty, które pozwalają mi się zatrzymać, zwolnić, oddać się zadumie. Takim czasem z pewnością jest
„Życie jest za krótkie, żeby było małe.” Benjamin Disraeli Wciąż dźwięczy mi to zdanie w uszach. Chciałabym jednak zapytać Was, czy robicie wszystko by przeżyć życie najlepiej
„Drugi z czterech filarów obecności polega na dawaniu dzieciom poczucia, że zostały dostrzeżone.” Kręcąc się wciąż wokół wspomnianej w poprzednim wpisie książki pt. „Potęga obecności”,
Drodzy Rodzice (bo to głównie do Was będę się zwracać w zakładce „kreatywnie i rodzinnie”), Wielu z Was kontaktowało, bądź kontaktuje się ze mną w kwestii wychowania, rozwoju,
